ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟ

Ο συγγραφέας της δυστοπικής περιπέτειας με τίτλο "Εξιλέωση" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, απαντάει στις ερωτήσεις του Scattered Pages και μεταξύ άλλων σχολιάζει το είδος του φανταστικού στην Ελλάδα και κατά πόσο έμφυτο είναι το συγγρφικό ταλέντο. Η συνέχεια παρακάτω: 

S.P: Καλησπέρα Γιώργο. Διαβάζοντας την περίληψη του βιβλίου σου “Εξιλέωση” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και παράλληλα το είδος που ανήκει ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα πολύ μιας και σαν αναγνώστης αγαπώ όλα τα βιβλία δυστοπικού και post-apocalyptic χαρακτήρα. Πως αποφάσισες να γράψεις κάτι τέτοιο και κυρίως σε ένα κοινό που δυστυχώς δεν έχει ακόμα τόσο στενή σχέση με το συγκεκριμένο είδους φανταστικού, όπως στο εξωτερικό και ειδικά στην Αμερική;

Γ.Κ: Καλησπέρα κι από μένα κι ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε ώστε να πω μερικά πράγματα για το βιβλίο και τα λεγόμενα 'behind the scenes' μέρη του. Παρόλο που τα βιβλία δυστοπικού περιεχομένου είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια, προσωπικά θυμάμαι ότι από μικρό με έλκυε το συγκεκριμένο θέμα, κυρίως μέσα από τις ταινίες της δεκαετίας του '80 και του '90 που είχαν ασχοληθεί με αυτό. Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω μια υπερβίαιη και σκοτεινή ιστορία που θα διαδραματίζεται σε έναν κόσμο που έχει καταστραφεί, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας δεν είναι εξοικειωμένο με το είδος κι ελπίζοντας ότι ίσως το βιβλίο να ανοίξει τον δρόμο και σε άλλες παρόμοιες ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν.

S.P: Το βιβλίο σου όμως ανήκει και στα western. Ήταν πρόκληση για εσένα να συνδυάσεις δύο κάπως “μακρινά είδη” τόσο χρόνικα (μιας και το Post-apocalyptic είναι για ένα μέλλον που έχει επέλθει κάποιου είδους “Αποκάλυψη”, ενώ τα western προέρχονται από την άγρια και μυστικυστική φύση της Αμερικής) όσο και σαν περιεχόμενο; Από που εμπνεύστηκες για τη συγκεκριμένη ιστορία;

Γ.Κ: Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η έμπνευση για το συγκεκριμένο βιβλίο προήλθε από ένα απλό παιχνίδι μονομαχίας στην Άγρια Δύση στο ίντερνετ, και το αρχικό σχέδιο ήταν να γράψω μία μικρή ιστορία εκδίκησης, διαδραματιζόμενη σε εκείνη την εποχή. Όταν όμως ξεκίνησα να γράφω, διαπίστωσα ότι τα όσα ήθελα να διηγηθώ δεν θα χωρούσαν σε ένα διήγημα και ότι θα μπορούσα, συγγραφικά μιλώντας, να ελιχθώ καλύτερα αν η ιστορία μεταφερόταν σε ένα απροσδιόριστο μελλοντικό χρόνο. Η πραγματική πρόκληση ήταν να καταφέρω να δημιουργήσω έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που θα θύμιζε τον κόσμο του Mad Max και του Book of Eli, αλλά ταυτόχρονα θα διέφερε από αυτόν σε πολλά σημεία: για παράδειγμα, οι μετακινήσεις δεν γίνονται με αυτοκίνητα ή τροποποιημένα οχήματα, αλλά με άλογα και κάρα, και κάθε τεχνογνωσία έχει χαθεί μετά την καταστροφή.

S.P: Μιας και μιλάμε για λογοτεχνία του φανταστικού και δε στην Ελλάδα που το είδος είναι λίγο έως πολύ παραμελημένο, πως πιστεύεις ότι μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η στασιμότητα και τι συμβουλή θα έδινες σε όλους εκείνους τους νέους συγγραφείς του φανταστικού ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρο της έκδοσης;

Γ.Κ: Η στασιμότητα ξεπερνιέται μόνο με την δημιουργία και, ευτυχώς, στην Ελλάδα έχουμε πλέον αρκετούς αξιόλογους συγγραφείς που ασχολούνται με το εν λόγω είδος, ανεξάρτητα με το αν το κοινό είναι πολυπληθές ή όχι. Συμβουλές δεν δίνω, αλλά σε κάποιον νέο συγγραφέα θα πρότεινα να γράφει πρώτα απ' όλα για τον εαυτό του και να μην αυτολογοκρίνεται, πέφτοντας στην παγίδα της συγγραφής ενός “εύπεπτου” βιβλίου. Η ουσία είναι να διηγηθείς μία ιστορία όπως την θες εσύ.

S.P: Ποια φράση πιστεύεις ότι περιγράφει καλύτερα το βιβλίο σου; Με ποια φράση θα με έπειθες να το διαβάσω;

Γ.Κ: “Το μίσος σου θα σε καθοδηγήσει σωστά”. Πιστεύω ότι όλη η ουσία της 'Εξιλέωσης' βρίσκεται μέσα σε αυτήν τη φράση – όπως προείπα, είναι μια ιστορία εκδίκησης, η οποία για να επιτευχθεί απαιτεί από τον πρωταγωνιστή να ξεπεράσει διάφορα εμπόδια (μεταξύ των οποίων και το να ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι) και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρει αυτό είναι να έχει κάτι να του δίνει δύναμη. Στην περίπτωση του είναι το μίσος προς αυτούς που του στέρησαν ότι αγαπούσε.

S.P: Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί με τον καιρό ή είναι έμφυτο; Στην δική σου περίπτωση, από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να γράφει και να διαβάζει βιβλία;

Γ.Κ: Νομίζω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Βέβαια, όσο ταλέντο και να έχει κάποιος, δεν μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε χωρίς προσπάθεια, χωρίς να γράψει σελίδες επί σελίδων και να τις απορρίψει, μέχρις ότου να φτάσει στο σημείο που να θεωρήσει ότι γράφει ικανοποιητικά. Και φυσικά, μετά χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσπάθεια ώστε να φτάσει στο “καλά” και ούτω καθεξής. Προσωπικά, θυμάμαι ότι διάβαζα από πολύ μικρή ηλικία ό,τι έπεφτε στα χέρια μου, αλλά δεν ήταν παρά μόνο όταν πάτησα τα 20 που έκανα μια δειλή προσπάθεια να γράψω. Πέρασαν ακόμα περισσότερα χρόνια ώστε να θεωρήσω ότι έφτασα στο σημείο που πλέον έγραφα ικανοποιητικά και να τολμήσω να δείξω τα γραπτά μου σε κάποιον τρίτο.

S.P:Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή τη περίοδο; Και αν ναι, ανήκει στο ίδιο είδος ή θα εξερευνήσεις μια άλλη πύλη του φανταστικού;

Γ.Κ:Θα κάνω άλλο ένα πέρασμα από το είδος του post-apocalyptic με την συμμετοχή μου στην συγγραφή ενός συλλογικού βιβλίου με τίτλο “Τα Χρονικά της Καταραμένης Γης: Η Πτώση της Ανθρωπότητας” που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές μέσα στο 2016 και μετά θα πλεύσω σε άλλες θάλασσες του φανταστικού. Έχω ήδη ένα νέο βιβλίο έτοιμο, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο των διορθώσεων και το οποίο είναι μυθιστόρημα τρόμου, με αρκετές ανατροπές στην πλοκή του. Γενικά, δεν μου αρέσει να περιορίζομαι σε ένα είδος, προτιμώ να δοκιμάζομαι σε διάφορες 'αρένες'.

S.P: Φτάνοντας στο τέλος, θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιο είναι αυτό το στοιχείο που θα σε κερδίσει σε ένα βιβλίο και ποιο είναι εκείνο που θα σε απωθήσει; Και τελικά, ποιο μοναδικό στοιχείο αποζητάς σαν αναγνώστης από τα βιβλία που διαβάζεις και ποιο δίνεις σαν συγγραφέας σε αυτά που γράφεις;

Γ.Κ: Ο τρόπος γραφής. Είναι πραγματικά το μοναδικό στοιχείο που είτε θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον είτε θα με κάνει να ψάχνω να βρω κάποιον τρόπο εναλλακτικής χρήσης του βιβλίου. Προτιμώ τα βιβλία που έχουν ζωντανή και όχι ξύλινη, πομπώδη γλώσσα και όσα δεν απεραντολογούν με λεπτομερείς περιγραφές. Ίσως γι' αυτό να προτιμώ και τον συγκεκριμένο τρόπο γραφής, ο οποίος είναι περισσότερο 'κινηματογραφικός', δίνοντας περισσότερο βάρος στα γεγονότα και τους χαρακτήρες και όχι τόσο στο περιβάλλον όπου διαδραματίζεται η εκάστοτε ιστορία.  

(Ερωτήσεις: Augustine)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Ο γέρος έδειξε αόριστα κάπου στα δυτικά. "Ταξίδεψε δυτικά", τον συμβούλεψε. "Φτάσε μέχρι τις πόλεις όπου ο ουρανός είναι σκοτεινός από το φλεγόμενο μαύρο νερό. Ρώτα για την συμμορία του Τζεμπεντάια και έχε το νου σου για σημάδια που να υποδηλώνουν την παρουσία τους. Συνήθως ένα ξεκληρισμένο χωριό είναι το σήμα κατατεθέν τους".
Άνοιξε μια κουβέρτα που είχε δίπλα του κι έβγαλε δύο περίστροφα από μέσα, τα οποία παρέδωσε στον νεαρό άντρα. Εκείνος τα περιεργάστηκε φευγαλέα. "Δεν έχω άλλες συμβουλές να σου δώσω. Το μίσος σου θα σε καθοδηγήσει σωστά". Σε έναν κόσμο που έχει πάψει να υπάρχει, ένας άντρας αναλαμβάνει μια σχεδόν ακατόρθωτη αποστολή: να βρει την συμμορία που λυμαίνεται τα απομεινάρια της ανθρωπότητας και που είναι υπεύθυνη για τον θάνατο της οικογένειάς του. Στην μακριά πορεία του ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού θα έρθει αντιμέτωπος με παράνομους χωρίς ηθικές αναστολές, ακατονόμαστα πλάσματα, αδίστακτους πιστολέρο και, τελικά, με τον ίδιο του τον εαυτό.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα μέσα από τη σελίδα του βιβλίου εδώ.