Replace

Thursday 3 December 2015

Πρόλογος "Ωκεάνειο Σέλας"



ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΜΑΙΟΣ 2013

Έγλειψα τα ξηρά μου χείλη. Είχαν γεύση από αλμυρό νερό. Δεν είχα καταλάβει ότι έτρεχαν δάκρυα ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ. Άνοιξα τα μάτια μου σιγά-σιγά και το πρόσωπό που είδα μπροστά μου δεν ήταν άλλο από του Φαμπιάν. Χαμογελούσε μειλήχια ενώ εξέταζε τα μισοσκισμένα μου ρούχα.



Ελπίζω τα σχοινιά να μην πιέζουν πολύ τα χέρια σου. Ήσουν ανυπάκοη. Έπρεπε να πάρουμε κάποια μέτρα.”

Πλησίασε και έκοψε με ένα σκουριασμένο μαχαίρι μια μπούκλα από τα μαλλιά μου.

"Ποτέ δεν είχα κατακόκκινα-- κάτι καινούργιο. Ξέρεις, μετά από την Αδρανοποίηση θα είσαι ένα τίποτα. Μια ψυχή καταδικασμένη να κυκλοφορεί χωρίς όλα αυτά που την όριζαν. Αυτή η κόκκινη μπούκλα θα είναι το μοναδικό που θα σου έχει απομείνει από τον παλιό σου εαυτό. Και να ξέρεις, θα μου ζητήσεις τα πάντα για να την έχεις. Είμαι σίγουρος- είπε και σχεδόν κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό μου- ότι εμείς οι δυο θα καταλήξουμε σε μια υπερόχη και ..... επικοδομοιτική συμφωνία.”

Δάγκωσα μανιωδώς το κάτω χείλος του με όση δύναμη μου είχε απομείνει.
Ο Φαμπιάν προσπαθούσε να ξεκολλήσει από πάνω μου και ούρλιαζε από πόνο. Το αίμα από τα χείλη του λέκιασε το πρόσωπο μου και ένιωσα τον θυμό του να πνίγει την ψυχή μου.

Σκρόφα! Ανοίξτε περισσότερο τα άκρα της και σφίξτε τα σχοινιά της! Αφού δεν θα μάθεις με το καλό θα μάθεις με τη βία, παλιοπουτάνα!”

Μουδιασμένη από τον πόνο και φοβισμένη ότι τελικά δεν θα επιβίωνα ως την Αδρανοποίηση μιας και το σώμα μου θα κόβονταν επιτόπου στα δύο, γύρισα το κεφάλι μου προς τα αριστέρα και κοίταξα το καταϊδρωμένο και καταματωμένο πρόσωπο του. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και άηχα συμφωνήσαμε πως αν μας μετάλλασαν σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είμασταν τότε, δε θα ξεχνούσε ποτέ ο ένας τον άλλον. Ούτως ή άλλως είμασταν γραμμένοι στα άστρα.

Είσεπνευσα βαθιά και έκλεισα τα μάτια μου. Χαμογέλασα στην ενθύμηση εκείνου του κρύου πρωινού. Χαμογέλασα πιο έντονα όταν ένιωσα την ενέργεια του να ενώνεται με την δική μου. Τον άφησα να με καθοδηγήσει μέσα από τα αφηρημένα μονοπάτια των αναμνήσεων μου, τότε που ξεκίνησαν όλα.



Αν σας άρεσε και θέλετε να διαβάσετε την συνέχεια πατήστε εδώ.

No comments:

Post a Comment